10 października odbył się w Galerii Fotografii Ratusz w Zamościu wernisaż, a następnie spotkanie autorskie z Wojtkiem Wieteską. Podczas otwarcia, fotograf w bardzo lakoniczny lecz intrygujący sposób wprowadził zebranych w ideę całego projektu zapraszając na zaplanowane niespełna godzinę później spotkanie. Odebrałem to jako dość ryzykowne zagranie, w końcu na otwarcie wystawy ludzie też przyszli czegoś się dowiedzieć. Skłamałbym, gdybym powiedział, że autor nie powiedział zupełnie nic. Podczas samego wernisażu Wieteska był rzeczywiście dosyć oszczędny w słowach. Podczas spotkania autorskiego – zgodnie z zapewnieniami, że znacznie lepiej czuje się w sytuacji pytanie-odpowiedź – rozkręcał się z minuty na minutę.
Jestem z Polski to niezwykle zajmująca opowieść o Polsce i o Polakach. Cały projekt obejmuje fotografie z niemal 30 lat. W Galerii Fotografii Ratusz oglądać możemy fragment trzeciej części tego ogromnego projektu. Jest to ekspozycja przygotowana i ułożona przez autora specjalnie pod warunki naszej Galerii. Ekspozycja, która reprezentując całość stanowi równocześnie swoistą jedność.
Jest to zestaw niezwykle różnorodny pod względem dobranych technik jak i tematów fotograficznych. Są zdjęcia czarnobiałe i kolorowe. Jest portret i jest pejzaż. Reportaż, dokument, a nawet street photo. Mamy zdjęcia pojedyncze i kolaże oraz różne formaty fotografii. Wieteska powiedział kiedyś, że chciał być różnymi fotografami i w tej mierze chyba się to autorowi udało. Myślę, że niejedna osoba w ciemno kupiłaby wersję o kilku autorach tych fotografii. Za dobrze je jednak znamy, a co więcej, nie nabierzemy się ponieważ stanowią całość. Konwencja także – mimo, że się zmienia – posiada bardzo wyraźne cechy wspólne. Jest to przede wszystkim strona wizualna. Bez politycznego zaangażowania, bez wartościowania i bez oceniania. Wprost i dosłownie – jak obserwator, z niezwykłą konsekwencją Wieteska rejestrował i opowiadał.
Autorzy tekstów do albumu i wystawy w Atlasie Sztuki akcentują ciężar tytułu jako (vide Varga) uwierający garb polskości przy jednoczesnej czułości fotografa w podejściu do tematu. Z tym pierwszym niekoniecznie się zgadzam – być może jako równie niepoprawny optymista co patriota – za to z tym drugim, bezapelacyjnie. Co więcej, podpisuję się jeszcze bardziej pod opinią, że Wieteska taką Polskę lubi, a najbardziej pod cytatem, że: Taka jest Polska i innej Polski nie będzie.